cəhənnəm

is. <ər.>

1. Bu dünyada günah işlər görmüş adamların öldükdən sonra əbədi əzab çəkəcəkləri yer. <Xortdan:> Nagah xəyalıma cəhənnəm düşdü. Ə. H.. <Arvadı ustaya:> A kişi, ağanın . . dalınca o qədər adam gedəcək ki, onda qıl körpüdən keçə bilmərik, . . cəhənnəmə töküllük. Ç..

2. məc. Son dərəcə əzablı, əziyyətli, işgəncəli, dözülməz şərait, mühit haqqında. <Yaşlı kişi:> O ili bağ mövsümü mənim üçün bir cəhənnəm kimi keçdi. S. H.. <Ramazan:> Əgər keçmişdə cəhənnəmi görmək istəsəydin, gərək Bakı mədənlərinə gələydin. M. Hüs.. // Dözülməz dərəcədə isti yer. Səqfi, divarları, döşəməsi nəm; Qışda buzxanadır, yayda cəhənnəm. H. K. S.. Yayı cəhənnəm qədər isti olan . . bu qəsəbədən milyonlarla adam keçmişdir. Ə. Ə..

◊ Cəhənnəm ol! – çıx get! Rədd ol! <Məşədi Zeynəb acıqlı və ucadan:> Cəhənnəm olun buradan, yoxsa, vallah, bu daşnan vurub başınızı yararam. C. M.. <Məşədi İbad Həsən bəyə:> Cəhənnəm ol o yana, mürtəd! Mənə meymun deyib, sonra da əl verirsən? Ü. H.. <Yusif:> Qoy cəhənnəm olsun! <Səməd:> Qaradonlunu dindirən xeyir tapmaz. İ. Hüseynov. Cəhənnəmdən biletsiz qaçan – çox kifir, eybəcər adam haqqında. Mümkün deyil ki, Bədircahana küpəgirən qarı, ya ki cəhənnəmdən biletsiz qaçan deməyəsən. N. V.. Cəhənnəmə ki… – nə işimə, nə vecimə, nə olsun ki (laqeydlik bildirir).